Caroline Froeling

Overgave aan het Nu

Ervaringen uit de woestijn:

“Mijn oma heeft mij opgevoed. Ze is twee jaar geleden overleden. Ik mis haar. Ik ben depressief, voel me niet meer mezelf en kan geen rust vinden in mijn leven. Ik wil mezelf weer terug vinden. Na een telefoongesprek met Caroline besluit ik te gaan naar de woestijn. Spannend en tegelijkertijd kijk ik er erg naar uit. Samen met een groep vrouwen gaan wij op reis, onder begeleiding van Alexandra en Caroline.
We lopen twee dagen in stilte, steeds dieper de woestijn in. De meeste mensen in de groep leggen een deel van de afstand af op een kameel. Ik niet. Ik loop de volledige afstand zelf. Dat voelt goed! De derde dag hebben we een stilte-dag midden in de woestijn, op een prachtige plek omgeven door hoge en
grillige rotspartijen. Wat te doen op zo’n dag? In de verte zie ik een indrukwekkende rots die mijn aandacht trekt. Dat is mijn doel voor deze dag: naar deze rots toe wandelen en haar eventueel beklimmen. Ik zie de andere groepsleden om me heen wat heen en weer scharrelen en ik pak mijn rugzak met water, fototoestel, tijdschriftjes en mijn opschrijfboekje. Op naar de rots! Alexandra en Caroline kijken me na. Ze zeggen niks en knikken mij vriendelijk toe.
Een uur later ben ik bij de rots. Heel in de verte zie ik het basiskamp liggen. Hier sta ik dan. Helemaal alleen midden in deze woestijn. Yes! Ik kijk omhoog naar de rots. Zo magisch als ze op afstand lijkt, zo ‘normaal’ lijkt ze nu. En nu? Wat nu? Ik plof neer in het zand en het is alsof ik neerplof in een grote leegte. Tja, wat nu? De stilte van de woestijn krijgt me te pakken. Ik kijk om me heen naar de bergen die me omringen als grootouders die over mij waken. Ik denk aan mijn oma die ik zo mis en ik moet ineens onbedaarlijk huilen. Ik huil zo ik in jaren niet heb gehuild. De rem is er volledig af. Ik voel het warme zand onder mijn billen en ik ga languit in dit warme zandbad liggen. Ik realiseer mij ineens dat ik al jaren voor mijn gevoelens van pijn en eenzaamheid probeer weg te lopen en op deze plek lijkt er geen ontkomen meer aan.

De tranen blijven stromen. Ik lig op mijn rug en ik voel de warmte van het zand en de stille aanwezigheid van mijn o zo lieve oma in de bergen om mij heen. Ik voel me vreemd genoeg getroost. Ik kijk omhoog naar de lucht en zie een kring om de zon. Wauw wat prachtig. Wat is dit voor een natuurverschijnsel? Zoiets heb ik nog nooit gezien. Ik lig en ik huil en ik voel me voor het eerst sinds het overlijden van mijn oma niet eenzaam maar op een vreemdsoortige manier juist gelukkig en vervuld al weet ik niet met wat. Ik heb geen idee hoe lang ik daar heb gelegen maar ik voelde wel hoezeer het leven vervullend kan zijn in deze totale leegte.

Gelouterd loop ik terug. Alexandra en Caroline zitten rond het vuur. Ze kijken me aan. Ze lachen me toe en schenken een kopje chai thee voor me in. Er zijn geen woorden nodig. Zij kennen de werking van de woestijn. Wat een mooi stel die twee bij elkaar. Ze vullen elkaar zo goed aan. Ik heb ze ervaren als warm, professioneel, veilig, vrolijk, en met een groot hart. Ik ben hun eeuwig dankbaar voor deze reis en ik kan het iedereen aanraden.”

Anderhalf jaar later:

“De woestijnreis was het begin van mijn bewustwording. Ik heb na de woestijnreis veel stappen gemaakt. Ik heb een andere baan gezocht. Ik werkte namelijk veel te hard en te veel en deed dat deels als overleving. Nu maak ik minder uren en dat is veel beter. Ook heb ik mijn relatie beëindigd en ben ik verhuisd. Grote veranderingen binnen een half jaar. Als ik terug kijk ben ik trots op mezelf dat ik de moed heb gehad om echt voor mezelf te kiezen en daar geen concessies aan te doen. We gaan zien wat de toekomst me brengt. Het zal zich vanzelf ontvouwen.”

Wil je nog meer verhalen lezen?

Het verhaal van Denise: het aangaan van je diepste angst

Het begon met de woestijnreis in Jordanië Door de woestijnreis in Jordanië heb ik Caroline leren kennen als een vrouw die enorm in verbinding staat met zichzelf en van daaruit verbinding maakt met anderen. Oprecht, in liefde en aards. Tijdens die reis zijn er veel innerlijke processen aangeraakt bij mij. Caroline speelde hierin voor mij een belangrijke rol in haar uitnodiging om alles met nieuwsgierigheid, moed, vertrouwen en liefde tegemoet te treden. Dit is ook de reden dat ik, een dik jaar...
Lees dit verhaal

Corina’s verhaal: Reis naar de vrijheid!

Wat was de aanleiding om in coaching te gaan bij Caroline? 'Via via had ik over de coaching van  Caroline gehoord en had het idee dat zij wellicht de gene was die mij verder kon helpen. Ik liep destijds namelijk flink vast. Ik had het gevoel dat ik een leven leidde dat beheerst werd door het verleden. Ik stond op een kruispunt; ga ik  zo verder of durf ik het te veranderen? Het vertrouwde leven ontrafelen en het weer op te bouwen naar het heden en toekomst? Oh, wat was dat een enge vraag voor...
Lees dit verhaal

Willem’s woestijnreis: bewegen van doen naar zijn

Het is alweer twee jaar geleden dat Willem tijdens een intervisie een collega hoorde praten over haar persoonlijke ervaringen met de woestijnreis in de Wadi Rum woestijn van Jordanië. Het triggerde Willem.  De heilzame werking van de cadans tijdens het lopen en het in de natuur zijn kende hij, de woestijn echter nog niet. Wat Willem niet kent, maakt hem nieuwsgierig. Dus na het zien van de informatie op de website schreef Willem zich in. Klaar voor zijn eerste woestijnervaring. Willem vertelt...
Lees dit verhaal

Het woestijnverhaal van Caroline

Aan de vooravond van twee nieuwe woestijnreizen mocht ik mijn eigen woestijnverhaal vertellen. Mij was gevraagd of ik wat meer wilde vertellen over hoe ik in de woestijn terecht gekomen ben, wat de woestijn met mij doet en waar de woestijnreizen die ik begeleid over gaan.  Het is een persoonlijk verhaal geworden dat ik graag met je deel. 
Lees dit verhaal

Drentheweekend van Dieta

Afgelopen zomer ging Dieta met ons mee op Drentheweekend. Het Drentheweekend is een ontdekkingsreis naar jezelf op de Drentse hei waarin natuur, verbinden, genieten, lekker eten, reflectie en puur samenzijn de basisingedrienten zijn.  Hieronder vertelt Dieta haar ervaringen:   Aanleiding voor het Drentheweekend Een weekend met vrouwen in het Drentse landschap. Ik had zin om me onder te dompelen in het samenzijn met anderen, me te verbinden met de Drentse natuur en vooral me te verbinden...
Lees dit verhaal

Fear

It is said that before entering the sea a river trembles with fear She looks back at the path she has traveled, From the peaks of the mountains, the long winding road crossing forests and villages. And in front of her, She sees an ocean so vast, that to enter there seems nothing more than to disappear forever. But there is nu other way. The river an not go back. Nobody can go back. To go back is impossible in existence. The river needs to take the risk of entering the ocean because only then...
Lees dit verhaal

Floortje’s verhaal: werken met zelfvertrouwen

Afgelopen jaar kwam Floortje bij mij voor een coachtraject. Floortje was 2 jaar afgestudeerd en stond bekend als een jonge vrouw met veel talent. Ze wilde een stap op de plaats maken om te kijken wat een goede vervolgstap in haar carriere zou zijn. Tijdens ons erste gesprek werd duidelijk wat de onderliggende vraag was. Floortje vertelt hier haar verhaal over het leren werken met zelfvertrouwen.Zelfvertrouwen ‘In eerste instantie kwam ik bij Caroline om de vervolgstap in mijn carrière vorm te...
Lees dit verhaal

De woestijnreis van Els

Afgelopen november ging Els samen met 11 andere deelnemers mee naar de woestijn in Jordanië. Een bijzondere woestijnreis met impact op veel verschillende fronten. Els vertelt hier haar verhaal:Waarom gaf je je op voor de woestijnreis? Voor vertrek zag ik mijn woestijnreis als een poort naar een nieuwe levensfase. De eerste tekenen van de overgang dienden zich in 2021  ondubbelzinnig bij mij aan. En daarmee kwam ook de vraag: Wie wil ik zijn in deze nieuwe levensfase die in bepaalde culturen...
Lees dit verhaal

Never to return again

50 jaar worden Voor mijn 50e verjaardag schreef Alexandra Rakemann dit gedicht. Een gedicht over de Steenbok, mijn krachtdier. De steenbok die fier bovenop de rotsen in de Wadi Rum staat. Krachtig, in balans, eigen, zonder opsmuk, solide.  Als ik Alexandra een vraagstuk voorleg vraagt ze me regelmatig: "wat zou de steenbok in jou doen, hoe zou die nu zijn en reageren?" Daar contact mee maken is dan alles wat ik te doen heb. Dan voel ik het en vervolgens weet ik wat ik te doen heb. Fijn hè,...
Lees dit verhaal

De Herberg

Dit mens-zijn is een soort herberg Elke ochtend weer nieuw bezoek. Een vreugde, een depressie, een benauwdheid, een flits van inzicht komt als een onverwachte gast. Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat. Behandel dan toch elke gast met eerbied. Misschien komt hij de boel ontruimen om plaats te maken voor extase……. De donkere gedachte, schaamte, het venijn, ontmoet ze bij de voordeur met een...
Lees dit verhaal