It is said that before entering the sea
a river trembles with fear
She looks back at the path she has traveled,
From the peaks of the mountains,
the long winding road crossing forests and villages.
And in front of her,
She sees an ocean so vast,
that to enter
there seems nothing more than to disappear forever.
But there is nu other way.
The river an not go back.
Nobody can go back.
To go back is impossible in existence.
The river needs to take the risk
of entering the ocean
because only then fear will disappear,
because that’s where the river will know
it’s not about disappearing into the ocean,
but of becoming the ocean.
Khalil Gibran
Mag ik ook een vertaling
Er wordt beweerd dat de rivier beeft voor hij de zee binnengaat.
Hij kijkt terug op het pad dat hij aflegde:
neerstromend van bergen,
kronkelend doorheen bossen en dorpen.
En nu ziet hij voor zich een oceaan
die zo enorm is dat erin
stromen neerkomt op verdwijnen.
Maar er is geen andere weg.
Een rivier kan niet achterwaarts stromen.
Niemand kan achterwaarts gaan in de tijd.
Het bestaan laat dat niet toe.
De rivier dient dus het risico te nemen
om de oceaan binnen te gaan.
Alleen dan kan de angst verdwijnen
want de rivier zal niet verdwijnen.
De rivier zal de oceaan worden.