Men moet de dingen

de eigen stille

ongestoorde ontwikkeling laten

die diep van binnen komt.

Die door niets gedwongen of versneld

kan worden.

Alles in het leven is groeien

en vormt zich,

rijpt zoals de boom,

die zijn sapstroom niet stuwt

en rustig in de lentestormen staat

zonder de angst

dat er straks geen zomer zal komen.

Die zomer komt toch!

Maar slechts voor de geduldigen,

die leven alsof de eeuwigheid voor hen ligt,

zorgeloos,

stil en weids.

Men moet geduld hebben

met onopgeloste zaken van het hart

en proberen de vragen zelf te koesteren

als gesloten kamers

en als boeken

die in een zeer vreemde taal geschreven zijn.

Het komt erop aan alles te leven.

Als je de vragen leeft,

leef je misschien langzaam maar zeker,

zonder het te merken,

op een zekere dag

het antwoord in.

~naar Rainier Maria Rilke ~