Transformeren door loslaten

Fragment: transformeren door loslaten

Afgelopen week zond de VARA de documentaire ‘De vele namen van Pierre Bokma’ van Coen Verbraak uit. Coen volgde een jaar lang de acteur Pierre Bokma en maakte een veelzijdig portret. In het portret kwam ook zijn periode op de toneelschool ter sprake. Het talent van Pierre werd snel onderkend. Hij mocht na 1,5 jaar al eindexamen doen maar bedankte daarvoor. Hij wilde het maximale uit zijn opleiding halen. In die periode kende hij angsten. Hoe menselijk is dat. In onderstaand fragment vertelt Pierre hier over.

Vechten of vluchten of….

We hebben vaak de neiging om lastige ervaringen als angsten, somberheid, stress het hoofd te bieden door er tegen in verzet te gaan of het te negeren. Ik ken het zelf maar al te goed. Gaat het niet zoals ik wil dan maak ik er het liefste een project van. Met veel wilskracht wil ik het tij laten keren. Een patroon wat hardnekkig is geworteld en bakken met energie kost. Het meest vervelende is dat ik er niks mee op schiet. Inmiddels doorzie ik het en weet ik dat het tegenovergestelde me juist veder helpt: acceptatie van wat er is. Weten is één, het je eigen maken is twee. Nog steeds schiet ik in mijn oude patronen. Het interview was voor mij erg herkenbaar.

Stappen van loslaten

Eigenlijk is er geen vast stappenplan als het gaat om loslaten. Wanneer je daar een stappenplan van maakt heb je er weer een project bij. Wel zijn er elementen die bij loslaten vaak  naar voren komen.
  • Het erkennen van je patronen is een zo’n element. Zien op welke wijze je reageert op prikkels van buiten. Wat denk je, ervaar je, doe je en wat levert dat op? De meeste reacties op gebeurtenissen zijn automatisme. Erkennen is niet iets wat je alleen met je hoofd doet. Je lichaam vertelt je veel en werkt veel sneller dan het hoofd. Pierre beschrijft heel duidelijk wat hij ervaart als hij zijn angst tegen komt. Het leren ‘lezen’ van je lichaam is een mooi hulpmiddel.
  • Een ander element is niet te gaan vechten of vluchten. Wees er maar bij, hoe tegenstrijdig dat ook kan aanvoelen. Pierre kijkt de angst recht in de ogen, ervaart alle lichamelijke reacties en gaat niet in verzet. Wanneer de angst helemaal gezien wordt, blijkt het uiteindelijk een schaduw te zijn die geen bezit meer van hem kan nemen.
  • Pierre vertelt dat de angsten niet weg zijn. Op bepaalde momenten komen ze terug. Een vol leven is een leven met 2 zijdes van een medaille. Deze angsten horen bij hem. Het gaat er telkens om dat ze een plekje mogen hebben in zijn leven zonder dat hij wordt overspoeld. Hij neemt er afstand van zonder in gevecht te gaan.
  • Een laatste puntje wat ik wil aanstippen komt niet nadrukkelijk aan bod in het fragment maar wil ik graag benoemen. Wij zijn erg gehecht aan ons eigen verhaal: wie we zijn en hoe dat gekomen is. We plakken daar oordelen op en leven zodanig dat ons leven klopt met het verhaal dat wij onszelf telkens weer opnieuw vertellen. Door het ‘failliet verklaren van jouw verhaal’ kan een geheel nieuw veld aan mogelijkheden ontstaan.

En jij?

Pierre heeft het over angsten. Ieder heeft wel in meer of mindere mate zijn thema’s die telkens terug komen. Onzekerheid, prestatiedrang, gezien willen worden, ervaren van stress, perfectionisme. Wat herken jij? Waar herken je dat aan? Ben jij misschien aan het vechten of vluchten? Wat is voor jou accepteren en loslaten? Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen.

Wil je nog meer verhalen lezen?

Het verhaal van Denise: het aangaan van je diepste angst

Het begon met de woestijnreis in Jordanië Door de woestijnreis in Jordanië heb ik Caroline leren kennen als een vrouw die enorm in verbinding staat met zichzelf en van daaruit verbinding maakt met anderen. Oprecht, in liefde en aards. Tijdens die reis zijn er veel innerlijke processen aangeraakt bij mij. Caroline speelde hierin voor mij een belangrijke rol in haar uitnodiging om alles met nieuwsgierigheid, moed, vertrouwen en liefde tegemoet te treden. Dit is ook de reden dat ik, een dik jaar...

Corina’s verhaal: Reis naar de vrijheid!

Wat was de aanleiding om in coaching te gaan bij Caroline? 'Via via had ik over de coaching van  Caroline gehoord en had het idee dat zij wellicht de gene was die mij verder kon helpen. Ik liep destijds namelijk flink vast. Ik had het gevoel dat ik een leven leidde dat beheerst werd door het verleden. Ik stond op een kruispunt; ga ik  zo verder of durf ik het te veranderen? Het vertrouwde leven ontrafelen en het weer op te bouwen naar het heden en toekomst? Oh, wat was dat een enge vraag voor...

Willem’s woestijnreis: bewegen van doen naar zijn

Het is alweer twee jaar geleden dat Willem tijdens een intervisie een collega hoorde praten over haar persoonlijke ervaringen met de woestijnreis in de Wadi Rum woestijn van Jordanië. Het triggerde Willem.  De heilzame werking van de cadans tijdens het lopen en het in de natuur zijn kende hij, de woestijn echter nog niet. Wat Willem niet kent, maakt hem nieuwsgierig. Dus na het zien van de informatie op de website schreef Willem zich in. Klaar voor zijn eerste woestijnervaring. Willem vertelt...

Het woestijnverhaal van Caroline

Aan de vooravond van twee nieuwe woestijnreizen mocht ik mijn eigen woestijnverhaal vertellen. Mij was gevraagd of ik wat meer wilde vertellen over hoe ik in de woestijn terecht gekomen ben, wat de woestijn met mij doet en waar de woestijnreizen die ik begeleid over gaan.  Het is een persoonlijk verhaal geworden dat ik graag met je deel. 

Drentheweekend van Dieta

Afgelopen zomer ging Dieta met ons mee op Drentheweekend. Het Drentheweekend is een ontdekkingsreis naar jezelf op de Drentse hei waarin natuur, verbinden, genieten, lekker eten, reflectie en puur samenzijn de basisingedrienten zijn.  Hieronder vertelt Dieta haar ervaringen:   Aanleiding voor het Drentheweekend Een weekend met vrouwen in het Drentse landschap. Ik had zin om me onder te dompelen in het samenzijn met anderen, me te verbinden met de Drentse natuur en vooral me te verbinden...

Fear

It is said that before entering the sea a river trembles with fear She looks back at the path she has traveled, From the peaks of the mountains, the long winding road crossing forests and villages. And in front of her, She sees an ocean so vast, that to enter there seems nothing more than to disappear forever. But there is nu other way. The river an not go back. Nobody can go back. To go back is impossible in existence. The river needs to take the risk of entering the ocean because only then...

Floortje’s verhaal: werken met zelfvertrouwen

Afgelopen jaar kwam Floortje bij mij voor een coachtraject. Floortje was 2 jaar afgestudeerd en stond bekend als een jonge vrouw met veel talent. Ze wilde een stap op de plaats maken om te kijken wat een goede vervolgstap in haar carriere zou zijn. Tijdens ons erste gesprek werd duidelijk wat de onderliggende vraag was. Floortje vertelt hier haar verhaal over het leren werken met zelfvertrouwen.Zelfvertrouwen ‘In eerste instantie kwam ik bij Caroline om de vervolgstap in mijn carrière vorm te...

De woestijnreis van Els

Afgelopen november ging Els samen met 11 andere deelnemers mee naar de woestijn in Jordanië. Een bijzondere woestijnreis met impact op veel verschillende fronten. Els vertelt hier haar verhaal:Waarom gaf je je op voor de woestijnreis? Voor vertrek zag ik mijn woestijnreis als een poort naar een nieuwe levensfase. De eerste tekenen van de overgang dienden zich in 2021  ondubbelzinnig bij mij aan. En daarmee kwam ook de vraag: Wie wil ik zijn in deze nieuwe levensfase die in bepaalde culturen...

Never to return again

50 jaar worden Voor mijn 50e verjaardag schreef Alexandra Rakemann dit gedicht. Een gedicht over de Steenbok, mijn krachtdier. De steenbok die fier bovenop de rotsen in de Wadi Rum staat. Krachtig, in balans, eigen, zonder opsmuk, solide.  Als ik Alexandra een vraagstuk voorleg vraagt ze me regelmatig: "wat zou de steenbok in jou doen, hoe zou die nu zijn en reageren?" Daar contact mee maken is dan alles wat ik te doen heb. Dan voel ik het en vervolgens weet ik wat ik te doen heb. Fijn hè,...

De Herberg

Dit mens-zijn is een soort herberg Elke ochtend weer nieuw bezoek. Een vreugde, een depressie, een benauwdheid, een flits van inzicht komt als een onverwachte gast. Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat. Behandel dan toch elke gast met eerbied. Misschien komt hij de boel ontruimen om plaats te maken voor extase……. De donkere gedachte, schaamte, het venijn, ontmoet ze bij de voordeur met een...